Anak ko, anong ginawa mo sa tahanan mo? Na bigay ko sa iyong sakdal at sa ikabubuti mo. Hindi ba ito naging mainam at naghanap ka ng bago? Bakit mo pinalitan ang lahat ng kagamitang ginawa ko para sa iyo? Tinanggal mo ang mga kasangkapan at gumawa ka ng sarili mong higaan. Ang kahoy na haligi ginawang mong bakal. Binawasan mo ang mga pamaypay at sinira mo ang bubungan. Hindi ba ito naging sapat sa iyong kailangan? Kaya nilubos mo ang paggamit ng bawat kasangkapan. Inuubos mo ang mga pagkain sa imbakan, maging ang alaga ko hindi mo binigyang kahalagahan, samantalang makakatulong ito sa iyong kabuhayan. Bakit mo pinahiram sa dayuhan ang iba nating silid-tanggapan at maging hardin natin hinayaan mong sila ang magpanatili ng kagandahan, hindi mo ba ito tahanan na aking bigay? Binigay ko sa iyo ang mainam na bagay ngunit binigay mo ang pamamahala sa iyong mga kapitbahay. Maging ang iyong mga kapatid hindi mo pinakinggan, nagkanya-kanya ng buhay at nag-aagawan pa sa aking kayamanan.
Anak, ako ba ay minamahal ninyo o pinahahalagahan mo ba ang mga pamana ko? Dinalisay ko ang bawat bagay sa bahay ngunit hindi mo binigyang saysay. Pinaganda ko ang bawat sulok ngunit hindi mo tinignan. Hindi mo binigyang halaga ang pinaghirapan ng iyong ama at sinaktan mo ang iyong ina. Tinuruan ko ang iyong mga kapatid ngunit sa mga kaibigan mo ikaw nananalig. Ngayon ako sa iyo ay nagsasaysay, iyo ba akong pakikinggan?
Ngayon ay bahala ka, ikaw ay mangamba sa mga darating na parusa. Tinanggal mo ang mga batong matibay sa mga upuan, maghintay ka sa mga pagbigay. Nabutas na ang bubungan at kaunti na ang mga pamaypay: bahala kang mainitan; bahala kang pasukan ng tubig ulan. Sige, huwag kang maglinis para buhay mo hindi manahimik. Ipahiram mo ang mga gamit at balang araw ikaw ay walang magagamit. Magpatuloy kang mangmang hanggang kamatayan at mainggit ka sa iyong mga kapitbahay. Iwan mo ang iyong kagalingan at kunin mo ang iyong kahinaan; sapagkat hindi ka marunong tuminngin sa iyong sariling kakayahan, saying ang iyong kasipagan. Sapagkat ubos na ang pagkain sa imbakan, ang iyong tiyan ay kakalam. Walang alaga kang masusumpungan sapagkat hindi mo pinahalagahan. Sa mga darating na araw, na iyong pang ipagpapatuloy ang kapabayaan sa aking bahay, ay aking kukunin nga at walang ititira.
